บทที่ 6 ถึงมาลิและกลับ

บทที่ 6

ถึงมาลิและกลับ

           

            เมื่อผมได้มาถึงวันต่อมา ลุงของผมพูดว่า ‘อาห์เหม็ด ก่อนหน้านี้หลานอยากเป็นนักเดินใช่ไหม แล้วตอนนี้หลานยังอยากเป็นนักเดินทางอยู่ไหม’

            ‘ครับ’ ผมได้ตอบไป ‘มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผมรู้ แต่ผมอยากเดินทางอย่างแท้จริง’

            ‘ดีมาก’ เขาพูด ‘ดังนั้น หลานจงตั้งใจฟังให้ดีๆล่ะ เพราะว่าจะได้เรียนรู้มากขึ้น’

            สำหรับการเดินทางครั้งสุดท้ายนี้ ลุงได้เดินทางลงใต้เพราะลุงต้องการไปเยี่ยม มาลิ หลานจะเห็นว่าปีก่อนในไคโร ลุงได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับกษัตริย์แห่งมาลิผู้มีชื่อเสียง แมนซ่า สุไลมาน และทองคำของเขา

บทที่ 5 ถึงแทนเจียร์และกรานาดา

บทที่ 5

ถึงแทนเจียร์และกรานาดา

            ‘ถ้าอย่างนั้น เมืองเหล่านั้นมีปัญหาอะไรล่ะ เมื่อลุงกลับไปเยือนอีกครั้ง’ ผมถามลุงของผมเมื่อผมมาถึงในวันถัดมา

            ‘เรามาคุยกันเรื่องการเดินทางครั้งของลุงที่จีนกันเถอะ’ ลุงตอบด้วยเสียงแผ่วเบา

บทที่ 4 จากมัลดีฟไปยังจีน

บทที่ 4

จากมัลดีฟไปยังจีน

            ลุงของผมไม่ได้เปิดประตูทันทีในวันต่อมา ดังนั้นผมจึงรอที่ถนนและได้คิดเกี่ยวกับเรื่องสุลต่านแห่งเมืองเดลี ภายในหัวของผม ผมนึกถึงพลังอำนาจและสีหน้าโกรธของท่านเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับเรือทั้งสามลำนั้น

บทที่ 3 จากชากาเตย์ไปยังแคลิคัต

บทที่ 3

จากชากาเตย์ไปยังแคลิคัต

            เมื่อผมกลับมาในบ่ายของวันถัดมา ลุงของผมมีความสุขมากที่ได้พบกับผม

            ‘อาห์ อาห์เหม็ด หลานกลับมาอีกแล้วดีมากเลย’ เขายิ้ม และเขาได้เริ่มเล่าเรื่องของเขาอีกเรื่องหนึ่ง

บทที่ 2 จากมักกะห์ไปยังชากาเตย์

บทที่ 2

จากมักกะห์ไปยังชากาเตย์

            ผมได้มาถึงบ้านของลุงตั้งแต่เช้าตรู่ในวันรุ่งขึ้น

            ‘อย่างนั้น การเดินทางในทะเลครั้งแรกของลุงคือที่ไหนครับลุง’ ผมถาม

            ‘ฟัง และฟังนะหลาน’ ลุงพูด จากนั้นเขาก็ได้เล่าเรื่องต่อจากครั้งที่แล้วว่า

บทที่ 1 เริ่มต้นการเดินทาง

บทที่ 1

เริ่มต้นการเดินทาง

            ครั้งนั้นลุงของผมนามว่า อิบนู บัตตูตาได้นั่งอยู่ที่ริมหน้าต่างในบ้านของเขาที่อยู่ในเมืองแทนเจียร์ มันเป็นช่วงที่ร้อนจัดของวันนั้นและดวงตาของเขาเปิดแค่ครึ่งหนึ่ง แล้วผมก็ได้เข้าไปในห้องนั้น

Adverb Clause (Adverb of time)

Adverb Clause (Adverb of time)

            ในภาษาอังกฤษนั้นประโยคแต่ละประโยคจะมีความแตกต่างกันไปตามแต่ละประเภทของประโยค ทั้งประโยคใจความเดียว ประโยคใจความรวม และประโยคใจความซ้อน ซึ่งประโยคในประเภทนี้จะประกอบไปด้วยอนุประโยค หรือ Clauses ที่หมายถึงกลุ่มคำที่ประกอบไปด้วยประธานและกริยา ซึ่งเกิดขึ้นตามลำพังไม่ได้ และจะไม่สื่อความหมายที่สมบูรณ์ โดยในแต่ละ clause นั้นจะประกอบไปด้วยอนุประโยค 2 แบบ ได้แก่ Independent clause เป็นอนุประโยคที่อิสระ มีความหมายและความสมบูรณ์ในตัวมันเองซึ่งนั่นก็คือเป็นอนุประโยคหลัก หรือ Main clause นั่นเองและ Dependent clause เป็นอนุประโยคที่ไม่อิสระ ไม่มีความหมายและความสมบูรณ์ในตัวมันเอง มักจะนำหน้าด้วยคำเชื่อมหรือ Conjunction ที่เรียกว่า Subordinating Conjunction  ซึ่งClauses แบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ Noun Clause หรือ นามานุประโยค เป็นอนุประโยคที่ใช้ทำหน้าที่เหมือนกับคำนามในประโยค Adjective Clause คุณานุประโยค เป็นอนุประโยคที่ใช้ทำหน้าที่เหมือนกับคำคุณศัพท์ นั่นคือขยายนามหรือสรรพนามในประโยคนั่นเอง และ Adverb Clause วิเศษณานุประโยค เป็นอนุประโยคที่ใช้ทำหน้าที่เหมือนกับคำกริยาวิเศษณ์ในประโยค นั่นก็คือ ใช้ขยายกริยา ขยายคุณศัพท์ และขยายกริยาวิเศษณ์ด้วยกันเอง ซึ่งในครั้งนี้จะเรียนรู้เรื่อง Adverb Clause แต่เป็นประเภท Adverb Clause of time